CEHENNEM

Başlık korkunç değil mi? Çok korkunç… Kendimizi bildik bileli bizim öcümüz…

-Aman onu yapma cehennemlik olursun…
-Aman öyle konuşma cehennemde yanarsın..

Yanarsın… Olursun… Hep bizi korkuttular.

Bize adam olmayı öğretselerdi… Dünya ve sonsuz yolculuğumuz için bunun asıl gereken olduğunu öğretselerdi… İyi insan olabilme… Karşındakinin de hakkına saygı gösterme… Asla yalan söylememe… Büyüğe hürmet, küçüğe saygıyı… İnsanca yaşamayı öğretselerdi sorun kökünden çözülürdü.

Ne zaman ki kendim dini kitaplar okumaya başladım, biraz da yorum yapmaya başladım o zaman aslında cehennemliklerin kimler olduğunu kavramaya başladım.

Şimdi kendi yorumumu yapayım.
Ben bir öğretmenim. Öğrencilerime bilgilerimi aktarıyorum. Sonra bu bilgileri öğrendiler mi diye onlara sınav yapıyorum. Sınavda genellikle 10 soru sorarım. Benim usulüm şu: Kısa cevap ama net cevap. Neredeyse evet – hayır gibi. Uzun uzun hikayeler beni sıkar. Yorum sorduysam bile bir cümlelik cevap isterim. Net ve en vurucu cevabı vermeleri gerekir.

Sınav sonucunda öğrenciler 100 puan üzerinden 45 aldılar mı, geçme notunu almışlardır. Ben bir insanım, insanların koydukları kurallara göre hareket ediyorum. 45 çok önemli… Geçme notu. Ben bir insanken bile 45 puanla bir öğrenciyi sınıf atlatabiliyorum. Tabii 100 alanlar da oluyor… Her sınıfta 1 kişi filan.

Sene sonu geldi mi diyelim ki bir öğrenci 40 puanda kalmış, onun yıl içindeki davranışlarına bakıyorum. Kitabını, defterini her zaman getirmiş mi, davranışları nasıldı diye düşünüyorum. Eğer kanaatim varsa 40 ‘ı, 45 yapıyor ve öğrenciye sınıf atlatıyorum.

Şimdi en büyük affedici olan Tanrı’yı düşünelim. Bir sürü öğretisi var. İnanın hepsi insanların insan olmaları için, yoldan çıkmamaları için, birbirlerine haksızlık yapmamaları için… Bu öğretilerin de sınavı mutlaka olacaktır. Örneğimde hata varsa Allah beni affetsin; ama yazmak zorundayım… Benim düşüncem bu…

Tanrı’nın sınavında 100 sorusu olsa, bu soruların 45’ine cevap veren kişi Cennet’e gidemez mi ? Gider yahu… İnsan hayatı boyunca 45 soruya cevap verecek kadar iyi olabilir.

Bu sorulardan bazıları şunlar olabilir:
1-Namaz kıldın mı?
2-Oruç tutun mu?
3-Kul hakkı yedin mi?
4-Herhangi bir kişiye bilerek haksızlık yaptın mı?
5-Anne ve babana karşı kötülük yaptın mı?
6-Zekat verdin mi?
7-Yoksullara yardım ettin mi?
8-Hayvanları incittin mi?
9-Kendine iyi baktın mı?
10-İsraf ettin mi?
11-Yalan söyledin mi?
12-Yetimlerin, yoksulların haklarını gözettin mi ?
13-………VB

Bilemiyorum işte bunlar gibi 100 soru… 45 ‘ine cevap verebiliriz sanıyorum… Elbette ki 60 alanlar, 75 alanlar, 100 alanlar da olacaktır. Peygamberler, evliyalar, nice iyi insanlar var…

Üstelik ben insanken 40 alan bir öğrenciyi geçirebiliyorsam… Tanrı hayatı boyunca iyi yaşamış bir insana nasıl torpil yapmaz… Yapacaktır… Mutlaka…

Ha bunları anlatırken, vur patlasın, çal oynasın, yani hayatınızı yaşayın demek istemiyorum. Asıl olan herkesi kendiniz gibi görebilmektir. Herkesin sizin kadar bu dünyada yeri olduğunu kabul etmektir. Kısacası dünyayı en iyi şekilde paylaşmaktır. Olmayana vermek, isteyene vermek, en değerli eşyamızı bile feda edebilmek…

En değerli eşyamızı feda edebilmek… Bunu böyle yazdım… Feda etmek diye… İnsana ne kadar zor gelir değil mi? Arkadaşlarımdan birisi evimdeki bir bibloyu çok beğenmişti. Ona bir hediye almam gerekiyordu… Dolaştım, dolaştım, bir şey bulamadım… Biblo aklıma geldi… Olmaz, olamaz… O benim, diye düşündüm… Onu vermek çok zordu… Verdim… Arkadaşım çok mutlu oldu… Ben mesuttum… Başarmıştım… Artık benim için çok değerli bir şey olamazdı… Zaten o gün hayatımın miladıdır.

Kısacası beyler bayanlar 45 puan almaya çalışın… En azından 40’lara kadar çıkın… Hep beraber sınıf atlamamızı kutlayalım… Ne dersiniz.

Anı Defterim-Karalamalar, 2002